Ortaçağ Sanatında İkonoklastik Dönem

Adı : Ortaçağ Sanatında İkonoklastik Dönem

Ortaçağ Sanatında İkonoklastik Dönem
Sanat tarihinde İkonoklazm (İkonoklastik Dönem), Kilise'nin resimler, heykeller ve diğer tasvirler üzerindeki görüşlerinin radikal bir şekilde değiştiği bir dönemi ifade eder. Ortaçağ boyunca, kiliselerin duvarları, vitraylar ve hatta kıyafetler, kilisenin inançları hakkında hikayeler anlatmak için kullanıldı. Ancak, İkonoklazm, resimlerin, heykellerin ve diğer sanat eserlerinin, Tanrı'ya olan sadakat ve ibadetin yerini aldığına inanan bir dini hareketti.
Tarihsel olarak, İkonoklazm, Roma İmparatorluğu'nun Hristiyanlaşmasından sonra, doğu ve batı kiliselerinde ortaya çıktı. Doğuda İmparator Leo III, İkonoklazm'ı başlattı ve batı kiliseleri de Charlemagne'in imparatorluğu altında İkonoklazm hareketini benimsedi. Bu hareket doğuda MS 730 yılında başladı ve İmparator Leo III'ün ikonlar üzerindeki tasvirlerin tanrısız olduğuna inanmasıyla son buldu. Batıda ise, bu hareket MS 787 yılında Konstantinopolis Konsili'nde son buldu. Kilise İkonoklazmının düşünceleri, daha sonra Protestan Reformasyonu döneminde yeniden canlandı.
İkonoklazm, Ortaçağ sanatında büyük bir etki yarattı. Kilise ve devlet yetkilileri, etkisi altındaki dönemde, kiliselerdeki sanat eserlerinin tahrip edilmesine izin verdiler. Resimler, heykeller, çizgiler ve diğer sanat eserleri, çoğu kez tahrip edildi veya tahrip edildi. İkonoklazm hareketi, Ortaçağ sanatının bazı dönemlerindeki resimsel ve heykelsel gelişimine engel oldu. Sanatçılar, birçok kilisenin İkonoklastik hareketinin etkisi altında, malzeme yokluğundan dolayı sadeleştirilmiş bir teknik kullanarak tasvirler ortaya koydular.
Ortaçağ sanatında İkonoklastik dönemin bazı ilginç örnekleri mevcuttur. İmparator Leo III'ün ikonların tahrip edilmesine yol açtığı meşhur Hinis Kilisesi'ndeki mozaik fabrikasyonları, İkonoklastik hareketinin etkisi altında kalmıştır. İkonoklazm, Bizans resminin tarihinde büyük bir patlamayla sonuçlanan ikinci ve üçüncü yüzyıl çalışmalarını da etkiledi. Birçok resim kaybedilmese de, sonuçta, İkonoklazm hareketi, kilisedeki resimlerin, heykellerin ve tasvirlerin sayısını azalttı.
İkonoklazm hareketi, Ortaçağ döneminde sanat eserlerine verilen değerin azalmasına sebep oldu. Sanat eserleri, esasen kilise tapınaklarını süslemek için kullanıldı. Bu dönemde, sanat eserleri genellikle ortak yaşamın herhangi bir türü gibi olmadı. İkonoklastik Dönemde, Ortaçağ sanatı daha çok batılı ve doğulu kiliselerin ortak kültürel mirasına yönelik sanat eserleri olarak kabul edildi.
Özetle, İkonoklastik Dönem, Ortaçağ sanatında büyük bir etki yarattı. Kilise ve devlet yetkilileri, bu hareketin etkisi altında, kiliselerdeki sanat eserlerinin tahrip edilmesine izin verdiler. İmparator Leo III'ün başlattığı hareket, Batı ve Doğu Kiliselerince benimsendi ve birçok kilisenin tahrip edilmesine sebebiyet verdi. İkonoklazm hareketi, Ortaçağ sanatının bazı dönemlerindeki resimsel ve heykelsel gelişimine engel oldu. Ancak, sanat tarihine bir dönem olarak işlenen İkonoklastik Dönem, Ortaçağın sanatında büyük bir yer tutar.