Ortaçağda Avrupa'da Manastırlar ve Keşişler

Adı : Ortaçağda Avrupa'da Manastırlar ve Keşişler

Ortaçağ Avrupa’sında manastırlar ve keşişler, dinî yaşamın ve Avrupa tarihindeki sosyal, kültürel ve ekonomik gelişmelerin önemli aktörleriydi. Kilisenin merkezî imkânları, Piskoposların üzerinde hakimiyeti ve Roma'nın Avrupa’daki kentsel merkezlerine olan bağımlılığı, Ortaçağ Avrupa’sının genel yapısını belirlerken, manastırlar ve keşişlerde sosyal yaşamın bir temel taşı haline gelirlerdi.
Manastırlar, Ortaçağ Avrupa’sında dinî, sosyal ve ekonomik açından önemli yerlerdi. Kilisenin merkezî imkânlarına ek olarak çalışma disiplini, birlikte yaşama ve topluluk ruhu, manastırların topluma olan bağlılığını pekiştirir. İsa’nın öğretilerine sadık kalmak ve imanlarını korumak isteyen birçok insan, manastırlara katılarak kendilerini bir topluluğa dahil ettiler. Manastırlarda iki ayrı organizasyon vardı: birincisi, rahibelerin yönetimindeki kadın manastırlarıydı. İkincisi ise, keşişlerin yönetimindeki erkek manastırlarıydı. Her iki yönetim de, topluluğun yeme-içme, giyim-kuşam, yüksek öğrenim, ayrıca manastırın barındırdığı kiliseye uygun organizesi gibi tüm işleri yönetti. Evlilik gibi dünyalık zorunluluklardan feragat eden keşişler, Tanrı'ya daha yakın olup İsa'nın yolundaki amaçlarına daha iyi odaklanabiliyorlardı.
Manastırlar, Ortaçağ Avrupa’sında ekonomik birimlerdi. Manastırların, toprak sahibi olarak (7. yüzyılda başlayan feodal sistem) bölgesel ekonominin ve ticaretin anahtar unsurlarından biri haline geldi. Manastırların arazileri ve hayvancılık işletmeleri, Avrupa’nın tarımında önemli bir rol oynuyordu. Manastırların, topluluğun ihtiyaçlarını karşılamak ve kiliseye maddi yardım sağlamak amacıyla yapmış olduğu çalışmalarla, ülkelerin ekonomik kalkınmasına da katkıda bulundu.
Ortaçağ Avrupa’sında manastırların sosyal ve kültürel önemi de yadsınamazdı. Çok sayıda üniversite, manastırların bağışları ve katkılarıyla kurulmuştur. Kilise müzikleri, ornamentosyonları, güncel diploma kitapları, sanat eserleri ve yazılı anlatımlar, Ortaçağ Avrupa kültürünün büyük bir bölümünü oluşturur.
Ortaçağ Avrupa’sında manastırların ciddi bir etkisi olduğunu düşünenlerden biri, Martin Luther'in yarım asır öncesinde İsa İlmihali’ni yazan Alman Augustinian keşiş olan Johannes von Staupitz’dir. Staupitz, keşişlere hizmet etmek ve kilisenin Anabaptist ve Protestan ayaklanmalarından korunmak amacıyla eserini yazmıştır.
Manastırlar ve keşişler, Ortaçağ Avrupa’sında kilisenin güçlü bir temsilcisiydiler. Dinî, sosyal ve ekonomik konularda önemli bir etkiye sahip olan manastırlar ve keşişler, yazma eserleri, üniversiteler, kültürler ve sanat eserleri ile Avrupa tarihine damgasını vurmuşlardır. Birçok insan, manastırların kendilerine sunduğu topluluk yaşamına adapte olarak ünlenen keşişleri taklit etmek istemiştir. Ortodoks bir hayatın peşinde koşmak ve Tanrı'nın güvenli yolunda olmak, birçok insanın hedefiydi.